Yanlis anlasilmasin, saga sola kosturmaktan olmadi benim unutkanligim, Deniz'le gecirdigim vakit onu opmek koklamak, guldurmek, sacimi cekmesine izin vermekle gecti . Bir kere evi supurdum, bir kere de sildim ( evimiz Istanbul'daki alisik olunan evlerin yaklasik beste biri kucuklukte), bir iki kere bulasik makinasi bosaltip, bir de yogurt corbasi yaptim koca hafta. Diger vakitler hep Deniz'i giydir, soydur ve minciklamak seklindeydi.
Yorulmadim mi yoruldum tabii, aksam yataga girdigimde sizdim hemen. Kafamda yapmak istediklerimi birer birer unutarak hatta. Ama O'nla vakit gecirmek cok guzelmis. Kalbimi genislettikce genisletiyor Deniz, dunyayi icime sigdirabilirmisim geliyor bugunlerde. O'nun sayesinde, O benimle oldugu icin hersey yapabilirmisim gibi. Cok guzel bir duyguymus annelik, bir de su her an yiyip bitirmeye hazir ama kendimden uzak tutmaya calistigim endise olmasa.
Televizyondaki su meshur oyle bir turlu gecmek bilmeyen zamanli dizideki Cemile'ye , bir turlu O'nun kizina kavusamayan zengin ve guclu adam"endiselenmeyin kiziniza iyi bakicam" dediginde Cemile "ben anneyim endiselenirim" dediginde annem "bak, iste annelik boyle birsey' diye ornek gostermisti bir turlu kendimi anne hissemedigim ilk aylarda.
Artik ben de anneyim iste, endise hep kafamin bir yerinde.
O'na dokundukca dokunmak, baktikca bakmak gelen,O'nu opmek opmek isteyen bir anne.
Hey you,would you help me to carry the stone,
open your heart I'm coming home... diye diye
Bitirirken ise Love Song,
Whenevere I'm alone with you,
You make me feel like I'm whole again, diye diye.
Ikisi de beni anlatti iste bunlari yazarken. Ben hep sana gelecegim Denizcik her istediginde, butun taslari tasimana yardim edecegim hayatta ve senle birlikteyken ben sayende daha butunum ve mutluyum. Iyi ki sarkilar var, tipki bebekler gibi.
Bebek derken çocuk derken genç derken anne olmuş ve başlamış saymaya ....
YanıtlaSilCanım benim İpek annemm.