3 Yaş (Oğluma Mektubum)

Yukarıda mektup diye yazarken 2 sn düşünüp şu anda fark ettiğim bir şey var, sanırım Ege için mektup yazmak sadece kitaplarda okuyabileceği bir şey olacak. Bu da benim elektronik ortamda da olsa oğluma 3. Yaş mektubumdur.

Benim her şeyim, minik oğlum. Bugün 3. yaşını kutladık. Seninle birlikte hayatıma bir anda geliveren bu sonsuz sevgi nasıl bir şeydir bunca zaman geçmiş olmasına rağmen anlayabilmiş değilim. Annelik bambaşkaymış, harikaymış. Sonsuz sabır, koşulsuz sevgi ve sen, benim her şeyim olan küçük insan.

İleride bu yazıları okuyunca beni rezil etmişsin, sakın arkadaşlarıma söyleme diyebilirsin ama ben, sen büyüyünce tüm arkadaşlarına anlatacağım, hepsine tek tek mail atacağım (tabi o zaman hala mail olursa). Şaka ayrı miniğim, o kadar çabuk büyüyorsun ki seninle ilgili ileride dönüp dönüp okuyacağım, hatırlayacağım bir adres olması, bana da seninle ilgili mihenkleri buraya taşıma sorumluluğunu hissettiriyor. İyi ki de hissettiriyor, çünkü senin büyüdüğün her gün bana ve babana çok güzel. Geçirdiğimiz her anını özlüyorum, ya bana neler oluyor, burnumun ucu filan sızlıyor bunları yazarken.

Seni her gün nasıl özleyebiliyorum,  nasıl garip bir şey seninle birlikte daha önce fark etmediğim onlarca duygunun biranda hortlaması, çok yabancı olduğum duygular bunlar. Neler oldu yavru kuş sen geldikten sonra bana, ne süper şeyler oldu.

Seni seviyorum annecim, bu böyle biline, bunu sana her gün söylüyorum, sevgi manyağı yapıyorum seni belki ama içimde kalmasın, hep öpüp koklayıp hep söyleyeceğim sana bunu.

Nereden çıktın geldin hayatımıza bir anda, çok şükür ki geldin. Bana geçen gün “Başakcım mutlu musun?” diye sordun.  Ben çok mutluyum annecim, sen mutluyken, sen yanımdayken ben öyle çok mutluyum ki…

İyi ki doğdun bebeğim, seni seviyorum…