Deniz nezle oldu, 4 gundur nefes alamiyor, gunduzleri burnu saril saril akarken geceleri uykusunda rahatsiz ediyor, agliyor, uyaniyor bu aksam da oksurmekten kustu. Cok uzuluyorum. Gecen yil ilk kez alti pisik oldugunda, ilk kez nezle oldugunda, gozu konjiktivite olup yavru kediler gibi yapis yapis kapandiginda da cok uzulup, aglamistim. Etrafimdakiler bunlarin cok dogal oldugunu hasta olamdan cocugun buyumeyecegini soylemislerdi. Biliyorum bunlar olacak tipki, benim nezle, sinuzit olmam, gece burnumun genzime akmasindan basimi yuksek tutmadigim icin giciktan oksurmem gibi. Ama iste bebek olunca cocuk olunca hele kendi bebegin olunca cok uzuluyorsun, merak ediyorsun, uyku tutmuyor, aklin kaliyor. Gun boyu bacagina yapistigi icin sikildigindan utaniyorsun, yemek yemedi hem de yemeyip yemekle oynayip oraya buraya sacti diye kizdigindan utaniyorsun, gece kendi uyuyamayip seni de uyutmadigi icin soylenip kizdigindan utaniyor kendi kendine soz veriyorsun Allahim iyilessin bir daha kizmayacagim diye ve yine zaman geciyor unutuyorsun.
4 gun once bu ulkede bir okulda 6-7 yaslarinda 20 cocuk silahli saldiri sonucu olduruldu. Bir dolu cocuk da buna sahit oldu. Beynimi, gozlerimi uyusturan bir olay dusundukce. Okula sabah cocugunu yolluyorsun, opuyor kokluyorsun ve eve haber geliyor cocugunuz oldu. Vuruldu. Okulda. Bir genc cocuk tarafindan. Sebepsiz. Ne yaparsin? Terliklerinle mi firlarsin, uzerinde bornozun varsa onunla mi gidersin? Ben hep bunlari dusunurdum eskiden. Cok trajik bir durumda gazetecilerle konusan saclari, makyajlari yapili insanlari dusunur nasil oalbilir derdim. Bu zamanda bunu nasil dusunmus, nasil vakit ya da guc bulmus. Cok sacma ama dusunurdum. Gecen hafta da olen minik kizlardan birinin babasi basin aciklamasina cikti, perisandi perisan ama uzerinde takim elbisesi vardi ve kravati. Sacini taramis sanirim. Belki de babaya birisi giydirmisti dolabindan cikardigi takim elbisesini, sacini taramis oyle yollamisti gazetecilerin onune. Annesi haberi aldiginda okula gitmis boynunda kirmizi atkisi vardi. Gozume bunlar carpti. Hava soguktu evden cikarken can havliyle paltosunun uzerindeki atkisini da kapmisti ve O da perisandi. Sonra dusundum insaniz hepimiz, usuyoruz ve bir dolu insani sey iste.
Tam Deniz'in oksurugune uzulurken twitterda bir blog gordum
Berrasu isimli 4 yasindaki bir bebegin losemi tarzi bir hastaliga yakalandigi ile ilgili. Annesi feryat ediyordu :"Ben ona hangi aktiviteleri yaptiracagim, nasil yetistirecegim derken kuzum bu hastaliga yakalandi, kolunda damar yolu ile kucuck hasta yataginda yatiyor" Neden? diye. Nasil dayanacagim?" diye agliyordu, gozlerinde yas kalmamis. Sonra bu habere bir yorum yazani gordum, "Bizim istedigimiz ugrastigimiz hersey simariklik" diye.
Evet oyle. Simarigiz biz, hepimiz, bircogumuz. Ben sacimi boyayamadim diye uzulurken, evim oyuncaklardan dagildi diye kizarken. Cocuga istedigim seyleri alamadim derken. Yemegini yemiyor, deliksiz uyumuyor diye sikayet ederken hepsinde hepsinde simariklik yapiyorum. Bu aksam bir tokat gibi patladi suratimda gunlerdir icimde biriktirdiklerim. Utanmanin otesine gectim artik ben kendimden. Butun aktivitelerin, oyuncaklarin, giyimlerin kusamlarin, dogumgunu partilerinin hepsi cani cehenneme sadece sikica sarilip sukretmek istiyorum. O'nu sevmek, opmek, guldurmek, kosmak.
Umarim yine unutmam. Butun bebeklere, cocuklara Allah sifa versin bir an once, en buyuk dilegim bu yeni yildan. Anneligin en zor kismi, igneyle kuyu kazmak degil, bitmeyen endise, icinden cosan sevgi seliyle birlikte kalbinin ince ince akmasi surekli, her saniye aklinin bir kosesinde en iyi zamaninda, en kotu zamaninda umutsuz asiklar gibi O'nun olmasi. Buyuyecekler, kendi nezlelerinin sumuklerini kendileri silecek, kusmuklarini temizleyecekler, gazlari geldiginde cikaracaklar. Ama annelerinin akillarindan hic cikmayacaklar. Yine biraz once bir anne arkadasim Facebook'tan sunu yazmis gunun anlam ve onemini daha baska birsey aciklayamazdi benim icin, iyi geldi sagol Semra.
"Making
the decision to have a child-It's momentous.
It is to decide forever to
have your heart go walking around outside your body"- Elizabeth Stone
