Cookie or Not Cookie

Bir varmış bir yokmuş. Bundan tam 1 hafta evvel Egeoğlan kurabiye istiyormuş. Ege’nin annesi de kendinde azıcık güç bulup önce internete sonra da mutfağa girmiş. Bulduğu tarif neyse ki çok kolaymış hemencecik harika bir hamur oluvermiş. Egeoğlan elinde kurabiye kalıpları annesinin açtığı hamurlara kalıpları basıyormuş. Kedi, ağaç, yıldız ve kurabiye adam şeklinde bir sürü kurabiye yapmışlar. Tepsiyi fırına verince de 15 dakika hazır oluvermiş nefis kurabiyeler. Egeoğlanın babası da kurabiyeleri süslemek için glazür yapmış. O da pek bir kolaymış. Kurabiyelere glazürü sürmüşler, üzerine şeker süsleri koymuşlar.

Tarifi tesadüfen aşağıdaki sitede buldum. Acaip güzel oldu, paylaşmak için can atıyordum. Tarifini yayınlamama izin veren ve bizim blogumuza hoş gelen Meliha’ya teşekkürler.

Denemek isteyen olur diye işteeeee Zencefilli Tarçınlı Kurabiye

http://meliha-canmoullarm.blogspot.com/2011/12/zencefilli-tarcinli-yeni-yil.html

Hikayenin en önemli noktası Ege tabi. Birlikte bir sürü şey yaptık ama kurabiyeyi ilk defa. Kurabiye yaparken aldığı keyfi gördükten sonra sanırım artık bizim evde sık sık kurabiye pişecek.

İşte Ege’nin kurabiyeleri :)

All around the world ya da yemek hikayeleri

Deniz muzdan nefret ediyor,bunu O'nu kustura kustura ogrendim maalesef. Kati mamaya gectiginden beri yavas yavas cesitli sebze ve meyve purelerini veriyordum kicok hamarat bir ev hanimiolamadigim icin daha evden yapmaya dogru duzgun firsat olmadi.(Organik taze kabakla yaptigim purede kabagin aci cikmasiyla ilk deneme husranla sonuclandi) Earth's Best'in organik mamalari var, ay gruplarina gore ayirmislar ve fiyatlari cok uygun, Walmart'tan cesit cesit aldik. Tatli patates, bezelye ve havucu sevdi ancak sisede pembe gorunumde eksi tatli acayip muz puresinden birkac denemede de hic  hoslanmadi, ben de bu acayip tat ve gorunumden olsa gerek diye hic uyanmadim. Dun de biraz mizmiz ve uykusuz gecen gunun sonunda kendi yedigim muzdan vermek istedim, birkac minik ittirmeden sonra son 2 saat icinde yedigi ne varsa kustu ilik ilik kendi uzerine ve devaminda da benim uzerime. Neyse kustuktan sonra bayagi bir guleryuzluydu de cok uzulmedim. Demek cocuklara birseyi zorlamayacaksin, ben de de geri tepiyordu cok iyi hatirliyorum ozellikle yemek konusunda anneannemin bir birine intizar edeck mi yemeyen cocuk versin lafi kulaklarimda cinliyor. Aslinda kimseyi birseye zorlamayacaksin.

Bu hafta Deniz donmeyi iyice ogrendi sanirim, yataginda zirt zirt donuyor ama parkinda ve yerde ihhhh. Ben ise hergun onun yeniliklerini seyretmekten baska birseye konsantre olamiyorum, 5.5 aylik bebekten neler ogrenilir sasiyorum. Daha cok erken biliyorum ama kendim icin birseyler yapmaliyim, baskalarina faydali olmaliyim diye dusunurken bir bakiyorum gun bitivermis, Deniz'in gun icinde yeni yeni seylerini seyrederken ve pek tabii biberon yikayip steril ederken, mama hazirlarken, kaka degistirirken.

Son birkac gunde Deniz'le ve Deniz'den ogrendiklerim:

*En sikintili zamaninda bile gulebilirsin (uyku gozlerinden akarken, kustuktan sonra ve acken bile gulebiliyormus insan)
* Hicbirsey icin kimseyi zorlama, geri tepiyor. Birgun belki kendi isteyerek dener ve sever her neyse zorladigin.
*Sevmezse dert degil, insan birseyi sevmeyip yemedi diye olmez (sanirim)
* Gun icinde artik kesinlikle dermanim kalmadi yapamayacagim dedigin seyler hizla ve istekle, bir azim, bir kosu yapilir ve de zevk alinabilir.
*Uykusuzluk kotu birseydir, uykunu iyi alamadiysan bebek de olsan yetiskin de gununun icine guzelce edilebilir.
*Kendim icin birsey yapamiyorum, baskalarina faydali olamiyorum, eve tikilip kaldim dusunceleri yersizdir (en azindan simdilik), mutlu ve saglikli bir cocuk yetistirmek icin cabalamak, ogrenmeye calismak, hem senin, hem O'nun hem de pek de iyiye gittigi gozukmeyen gariban dunyamiz icin onemli bir katkidir.
*Tv seyretmeden de yasanir hem de cok guzelce (sinemaya gitmeyi ozluyorum yalan soyleyemem).
*Radyo Eksen cancandir.

Orkan Deniz'in sacini bir sarkiciya benzetmeye calisti sabah, neydi neydi, 90'lardan diye diye. Neyse ben copluk hafizamla adini Lisa olarak hatirlayip araya taraya bahsettigi kisinin Lisa Stansfield (All Around the world) oldugunu buldum sonra.

baby friends

Emine has a friend named Marek who is 3 weeks younger than her. His mom is Czech and his dad is Turkish. They live here in Adana and Marek will speak English, Turkish, and Czech as he grows. His mom, Olga and I used to work together. She is a "real" English teacher, as opposed to me who sort of fell into it.

We went to visit them today, as they came to see us on New Years Eve. Marek is about as long as Emine but boy is he lighter than her! It was like picking up a feather. They basically ignored each other and definately didn't realize they there was another baby there. Emine did try to grab his ear with her razor talon fingernails, but didn't do any damage.

They both got cranky at the same time so our visit was short, but I can't wait until they can interact with each other! Baby talk is so cute.

grow, baby, grow

I believe we are in the middle of the 3 month growth spurt here. On Friday, Emine jumped from drinking about 850 ml of formula a day to over 1000. Today she drank 1100. She is also super cranky and crabby. I swear she grew in inch over the weekend.
We are also still battling the 45 minute intruder. She hasn't had a nap longer than 45 minutes for over a week. The poor thing wakes up crying because she just wants to keep sleeping, and when she sticks that little bottom lip out it is just heartbreaking. I keep hearing different opinions about how to deal with this, but absolutly nothing I try works. And once she wakes up there is no getting her back down until the next nap time.
I realize that "sleep begets sleep" no longer applies now that she is not a newborn anymore. There is a limit of how much sleep she needs, and since she is getting so much at night, perhaps thats why she can't really nap. But that stretch at night is not nearly long enough to get her through the day, and she ends up a cranky mess. Here's hoping she grows out of it sooner rather than later.

Sen

Deniz'le basbasa gecirdigimiz ilk haftamiz sakin gecti. Endiselenmekten cok endiselenmistim ama gunler oyle hizli gecti ki, tuvalete gitmeye bile unuttum arada boylece endiselenmeye vakit kalmadi.

Yanlis anlasilmasin, saga sola kosturmaktan olmadi benim unutkanligim, Deniz'le gecirdigim vakit onu opmek koklamak, guldurmek, sacimi cekmesine izin vermekle gecti . Bir kere evi supurdum, bir kere de sildim ( evimiz Istanbul'daki alisik olunan evlerin yaklasik beste biri kucuklukte), bir iki kere bulasik makinasi bosaltip, bir de yogurt corbasi yaptim koca hafta. Diger vakitler hep Deniz'i giydir, soydur ve minciklamak seklindeydi.

Kar Yola Yağdı

2 gün önce bana bir sürpriz olarak kar yağdı, hem de gayet iyiydi. Yıllardır İstanbul’da doğru düzgün kar yağmazken, Ege ilk kez kar göreceği için ben ayrı bir sevindim. Eve rahat geldim, ne de olsa deniz yolu benimkisi. Ofisten 3-4 saat trafikte kalanlar olmuş, her yer kilitmiş meğer.

Tavuk mu Yumurta mı?

Aslında mesele sadece nugget ve benzeri ürünler değil.Marketten aldığımız bütün paketli gıdalar.Organik olmayan tavukları, nasıl üretildiğini öğrendiğimizden bu yana almıyoruz.Sanırım doğru ve sağlıklı beslenmek çok zahmetli.

sorry about that...

Emine had her 3 month checkup this morning at the pediatrician's. She pooped on the table, and then as soon as I had cleaned that up, she peed all over it. At least we know her digestive and urinary tracts are working well!

The Magical 3 month mark

Everyone has been telling me that after 3 months, babies get easier. Well, as we have been approaching the 3 month mark, I can safely say that although some of Emine's mysteries have been revealed, I am discovering more every day.

For example, just a few days after reaching 12 weeks, she discovered a new sound. She surprised herself and everyone in the house when she screeched a sound that can only be described as a falcon attacking its prey. We were shocked, she was shocked, and then she quickly realized that that sound gets attention. Now it is her go-to sound. Super fun at 6am.

Love

I uploaded the pics from my IPhone and found this one. I took this picture when Deniz was a week old or so thinking she would like to see  how small she was when she grows up.

What was she thinking?

Sarah Burge, 'Human Barbie', Gives Liposuction Voucher To 7-Year-Old Daughter For Christmas

I've heard moms and dads giving their daughters plastic surgery or botox  as graduation gifts but this?????????????????

Please God, keep my sanity while raising my daughter. I'm happy with preparing rice cereals and washing bibs.

OUR CHILDREN

The DJ quoted Eddie Vedder "It's an art to live with pain" on the radio while I was feeding Deniz her first solid food-the lovely rice cereal-. Then I heard the song Society from Eddie Vedder, the soundtrack of the movie "Into The wild", one of my favorites of all times. A college graduate Christopher McCandless abandones all his possessions including his car, money and social security card and hitchhikes to Alaska. On his way he meets many people that shapes his character. When I think about this movie I think about many of us who weren't brave enough like him to leave everything and explore the world, meet new people along the way and become a whole different person.

I will try to convince myself for the next 15-20 years that I will do my best to encourage Deniz to go and see the world, even if my heart breaks when I don't hear from her or worry if she does something I hate.

I must remember that our children are not our children as the great poet Gibran says, "They are the sons and daughters of Life's longing for itself".

Salon Sis İçinde Kalsa Sanırım Daha İyi Olacak

Saat gecenin neredeyse 10’una gelirken, salonun haline bakıp yazmaya karar verdim. Utanmasam resmini çekip yayınlamak bile aklımdan geçti. Sanırım Ege şu anda salonda olsa onu bile bulamayabilirim ve eskiden her gün toplanan bu ev, bu hale nasıl geliyor anlamıyorum demeyeceğim tabi ki, sebep gayet açık. Benim şaşırdığım kısmı dağılması değil, bizim artık durumu garipsemiyor olmamız.

Şöyle anlatmaya çalışayım. Günün süper yoğun yorgunluğunun üstüne Serhan Ege’yi uyutmaya çalışırken, ben de ertesi günün yemeğini bir yandan halletmeye çalışırken, o sihirli an gelip, Serhan’ın gülerek mutfağa gelmesini takiben, işlerimizi bitirip salona geldiğimiz anda salonun halini artık görmüyoruz, görmeyi kesinlikle reddediyoruz. İşte yavru kuşlu hayatın güzellikleri deyip, Flashforward’ın başka bir bölümünü izlemeye başlıyoruz.

Bu arada gemilerin sis düdük sesleri geliyor, uzun zamandır duymamıştım çok değişik geldi. Bu durumda Serhan’ın bu akşamki uyku hikayesi “Sis”.

Who will baby be?

I look at Emine and dream of her future. I see intelligence when I look in her eyes. I see independence and strength when I watch her play. At only 3 months old, how much of what personality she is expressing now will turn out to be true character traits? If she cries during clothing changes, that obviously can't mean she will hate to get dressed her whole life. But as she enjoys spending time by herself and playing on her own, I can see her as strong willed and focused as a toddler. She loves to listen and watch people talk. She contributes her own "words" to the conversation and often responds when you talk to her. I picture her in 1st grade, English ahead of the class, beautiful and bright. I see her going off to University and almost start crying. How can Americans let their children go so wild and free? I am finally starting to understand why Turks keep their children so close all their lives.

I want to enjoy this time, her newborn and infant months but I can't wait for her to be able to talk so she can tell me what she thinks and how she feels. I am so excited to see the pictures she draws, the letters she writes, and the books she chooses to read. I am so excited to watch her grow and  I can't wait to see the girl she becomes.

Zaman Geçerken

Zaman hızlıca geçip gidiyor. Yeri geliyor düşünmeden bir sürü şey yaparken buluyorum kendimi. Düşünmeye bile ayıracak vakit yok. Öncelikler değişti tabi, artık benden öte birşey var. Yanındayken bile kendimi onu özlerken bulduğum, komik bir adam girdi hayatıma.

Hayat ne kadar değişti, hem de bir anda. Kimse bana bunları söylememişti. İyiki de söylemişler, yoksa herkes söyledi de ben mi duymadım acaba. Gerçekten bilmiyorum, bilmemek daha iyi sanırım, en azından bir anda içinde buluverdim kendimi.

Doğum sonrasında hastaneden hiç çıkmak istememiştim. Serhan’a sigorta karşılıyorsa bu seneyi burada geçirelim demiştim. Ama olmadı tabi.

Ege’nin3 yaşına 3 ay kaldığı şu günlerde İpek’in güzel fikri ile, burada biz anneler ve tam zamanlı babalık mucizesini gerçekleştiren Serhan ile MamasandPapa’da içimizdekileri, yaşadıklarımızı, belki artık yaşamadıklarımızı, yaşama özlemi duyduklarımızı yazıp, paylaşacağız. Ama uzun, ama kısa biz artık buradayız.

Umut dolu bir yeni sene dileklerimle.

Cekirdek ailenin ilk resmi

Saat 12de ben Denizi yedirip uyutmaya calisirken, hadi getir getir istekleri uzerine bir iki dakika da olsa Deniz uyku mahmuru iceri geldi ve bu resim cekildi. Sanirim 2012 Deniz'i yedirip uyutmakla gececek.Ughhhh

The Love Rush

When I went into labor, my friend İpek texted me this phrase: “Prepare to feel the love rush.”

I thought, what does that mean, I know what love feels like. And then I met Emine. The first time I held her, my heart pounded, I started to sweat. I felt I had instantly transformed into some kind of hybrid wolverine – woman. To say it was a love rush was an understatement. It was love, it was possession, it was fierce protectiveness. When someone wanted to hold her, my hackles were raised and my tongue got dry. Her first weeks, I cried when holding her because I was so overwhelmed by the love.

After some time, my hormones stabilized and I was able to contain my emotions. No more tears during feedings, at least not from me. I still feel fiercely protective when she has to have a vaccination or is poked and prodded in any way. I still want to punch the teyzes who handle her too roughly. And I still get that pounding heart when I look at her sometimes

I plan to use this blog to explore some of the feelings that surround motherhood. I want to think and write about expectations of motherhood, about the way becoming a mother suddenly changed every priority I had in my life. I want to express my profound wonder at the person I created and who is growing everyday.

Some women complain that motherhood changes them. They say they feel like they have lost their identity; that their lives become only about the baby. Perhaps it’s because I am only 12 weeks post-partum, perhaps because I am back at work and get out of the house, while wishing I was back at home, but I don’t mind at all that my world now revolves around Emine.