Oklar, yaylar, cocuklarimiz ve biz

Anneligin her daim kalp carpintisi, bas agrisi, endise krizi ve de kalp kirilmasi oldugunu ben de ogrendim sevgili blogger. 30'lu yaslarimda hala isiklardan gec diye bikmadan tembihleyen annemi, bana gozu gibi bakan usumeyeyim diye eve legende kar alip oynatan anneannemi, bebekken nefes aliyor muyum diye yuzume buzdolabindan cikardigi aynayi tutan babami,  kuvette kayma dikkat et diye hamileyken bana mesaj atan kayinvalidemi bile cok iyi anliyorum, saygi duyuyorum ve daha cok seviyorum yemin ederim. Ve bu itiraf bana ilk aylarda bir dolu seyi soyleten, duygusal kusmalar yaptigim lohusalik sendromu duygusalligi degil garanti veririm zira dogurali neredeyse 6 ay oldu.


Bana bunlari soyleten hergunumu birlikte gecirdigim, bir anormal sevdigim Deniz'i istedigim gibi koruyamamam, kendini acitmasina, aglamasina engel olamamam ve bunun icin kendimi sucluyor olmam ve en onemlisi ve hatta kotusu de ben yasadigim surece O'nun yasadigi her olumsuz seyden, akittigi her gozyasindan sorumluluk duyuyor olacagimi ve kendime kizacagimi biliyor olmam.

Anneligin bitmek bilmeyen koruma, karsiliksiz sevgi olayi bu durumu cok zorlastiriyor sevgili mamalar ve papalar. Hatta anne olmanin delilikten ve dupeduz mazosistlikten baska birsey olmadigini da zaman zaman dostlarla, ablalarla aramizda konusmusuzdur. Ne guzel de bir hayatimiz varken nereden cikti simdi bu uykusuz geceler, kakalar ve daha bir dolusu diye. Ama bebegin seni taniyip da gulmesi, cenesini optukce kikir kikir kikirdamasi, sen odadan ayrilirken endiseyle seni takip etmesi, omzunda yatmasi icine ilik ilik akan o sevgi denizi o sorulari bencilce siliyor kafandan. Nereden cikti bu degil, iyi ki gelmis dunyaya diyebiliyorsun. Icimde ne de cok sevgi varmis akit akit bitmiyor, bitmesin diyorsun. Ama sonra yine O'nun bir gozyasi ya da asik suratiyla endise pinarlari da akmaya basliyor. Sonra Fusun hocamin endiseleri bir dolaba kilitlemem gerektigi onerisi aklima geliyor. En son Deniz kadarken gordugum simdi 18 yasinda ne de guzel ve ozgur bir kiz olan Zeynep'i onun yetistirdigini dusunuyorum ve diyorum ki kendime vur kilitleri endiselerin uzerine, hic acma kalsinlar orada bir daha sana zarar vermemek uzere. Ve yine yeniden Cibran'in Cocuklar siiri aklima geliyor, cok mutlu oluyorum ve yapacak baska birsey bulamiyorum, cok uzaklara ucacak oklari dusunmekten baska.

....

Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.

Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür

Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.

Okçunun önünde kıvançla eğilin

Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar

Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.